هدف از این تحقیق بررسی انواع مدل های تاب آوری روانشناختی می باشد.

تاب آوری که در لاتین به آن «رزیلنسی»  اطلاق می گردد، در فرهنگ لغات به خاصیت ارتجاعی، فنری و کشسانی ترجمه شده است، رسایی و گویایی لازم را برای انتقال مفهوم این واژه را نداشته و به همین دلیل تاب آوری که به عنوان معادل فارسی آن برگزیده شده، اصطلاح بهتر و مناسب تری است. واژه تاب آوری را می توان به صورت توانایی بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن تعریف کرد. در واقع تاب آوری ظرفیت افراد برای سالم ماندن و مقاومت و تحمل در شرایط سخت است که فرد تنها برآن شرایط دشوار فائق می شود بلکه طی آن و با وجود آن قوی تر نیز می گردد. سپس تاب آوری به معنای موفق بودن، زندگی کردن و خود را رشد دادن در شرایط دشوار (با وجود عوامل خطر زا) است.

مدل  تاب آوری گارمزی

گارمزی و همکاران (1984) سه مدل به نام های «جبرانی»، «چالشی» و «محافظتی» را در خصوص تاب آوری ارائه دادند.در مدل جبرانی، عامل جبرانی متغییری است که تأثیر مواجهه را خنثی می کند. این عامل در تعامل با عامل خطرزا قرار ندارد، بلکه تأثیر مستقیم و مستقل بر پیامد مورد نظر دارد. هر دو عامل خطر زا و جبرانی در پیش بینی پیامد نقش دارند (گارمزی و دیگران، 1984، ماسن و دیگران، 1998، به نقل از زیمرمن و آرن کومار ، 2001).

مطابق مدل چالش، عامل خطر (عامل فشار زا) خود ارتقاء دهنده ی ذاتی تطابق موفق است. در این مدل استرس خیلی کم، چالش کافی را ایجاد نمی کند، همچنین سطوح بالای استرس می-تواند به رفتار ناسازگارانه منجر شود. ولی سطوح متوسط استرس فرد را با چالش روبرو می کند که در صورت غلبه بر آن موجب تقویت می شود. اگر چالش به صورت موفقیت آمیز صورت پذیرد به فرد کمک می کند تا برای مشکل بعدی آماده باشد (گارمزی و همکاران، 1984). راتر (1987) این فرایند را مفهوم سازی یا مصون سازی نام گذاری کرده است. اگر چالش موفقیت آمیز نباشد فرد نسبت به خطر آسیب پذیر می شود. به این ترتیب سطح بهینه استرس زمانی است که طی آن مواجهه با چالش موجب تقویت، سازگاری و تطابق می گردد.

در مدل محافظتی به منظور کاهش احتمال یک پیامد منفی یا یک عامل خطر زا در تعامل قرار می گیرند. یک عامل محافظتی می تواند تأثیری مستقیم بر پیامد داشته باشد، اما در حضور یک عامل فشار زا، اثر آن قوی تر می شود. به نظر می-رسد این مدل بیشترین سهم را در مطالعه مدل های تاب آوری به خود اختصاص داده است (بروک، نامورا، کوهن ، 1989، گارمزی و دیگران، 1984).

مدل تاب آوری فلچ

فلچ  (1997) یک نوع مدل تاب آوری را بین کرد که این مدل فرایند تخریب و انسجام مجدد را در واژه سیستماتیک تعادل توضیح می دهد. اصول موضوع فلچ که «نقاط انشعاب» است، زمان تغییر وسیعی را بازنمایی می کند. تغییری که در زندگی ما رخ می دهد، سبب از بین رفتن تثبیت در ساختار بهنجار زندگی ما و حتی آشفتگی می شود. در نقطه آشفتگی به شدت آسیب پذیر می شویم و ممکن است در این نقطه شکل جدیدی از تعادل مبتنی بر «ناتوانی»، «غم و اندوه» و «رفتار کنار آمدن ناکافی» ایجاد شود و یا ممکن است از آشفتگی خارج شویم و انسجام مجددی را برای سطح مؤثرتری از کارکرد نسبت به قبل به دست آوریم. این انسجام، تاب آوری است. انسجام مجدد می تواند به عنوان فرایند تجدید نظر نسبت به نگاه جهانی باشد (ریچاردسون ، 1990).

فهرست مطالب

تعریف مفهومی تاب آوری

تعریف عملیاتی تاب آوری

تاب آوری
2-3-1 تعاریف تاب آوری
2-3-2 روان شناسی مثبت گرا و تاب آوری
2-3-3 انواع تاب آوری
2-3-3-1 تاب آوری عمومی
2-3-3-2 تاب آوری حقیقی
2-3-4 مدل های تاب آوری
2-3-4-1 مدل های گارمزی
2-3-4-2 مدل تاب آوری فلچ
2-3-5 خصوصیات تاب آوری
2-3-6 عوامل موثر بر تاب آوری
2-3-6-1 ویژگی های افراد تاب آور 
2-3-6-2 نقش محیط در تاب آوری
2-3-6-3 خودکارآمدی در افراد
2-3-6-3-1 دستاورد های عملکرد
2-3-6-3-2 تجربه های جانشین
2-3-6-3-3 ترغیب کلامی
2-3-6-3-4 حالت های فیزیولوژیک
2-3-7 راه های ارتقاء تاب آوری
2-3-7-1 مهارت در حل مساله
2-3-7-2 کفايت اجتماعي
2-3-7-3 نگاه رو به آينده
2-3-7-4 نقش والدین
2-3-8 راهکارهای عملی برای افزایش تاب آوری
2-3-9 اهمیت تاب آوری در دوره نوجوانی

يشينه تحقيقاتي 
پيشينه داخلی
پيشينه خارجی 

منابع و مآخذ
منابع فارسی    
منابع انگلیسی