اختلالات رفتاری، گروهی از رفتارها هستند که بیمار به وسیله آن‌ها به طور مکرّر حقوق اساسی دیگران را نقض می‌کند و یا قواعد اجتماعی را زیر پا می‌گذارد. این اختلال در دوران کودکی یا نوجوانی شکل می‌گیرد و در پسران بیشتر از دختران شایع است. این نوع اختلالات روانپزشکی نه تنها خود فرد، بلکه خانواده و جامعه را نیز دچار مشکل می کند(برادفورد ، 2002). اختلالات رفتاری در جوامع مختلف شیوع نسبتا یکسانی دارد(ماتیسن  و همکاران، 2007).

بسیاری از کودکانی که اختلالات رفتاری دارند وقتی به دوران بزرگسالی رسیدند، اختلال آنها تا حدود زیاد و یا به طور کلی برطرف می شود. لیکن در تعدادی از موارد اختلال در بزرگسالی نیز ادامه می یابد.(گرشنگ و ویلسن ، 2003). بسیاری از رفتارهای مرتبط با اختلالات رفتاری ظاهری شبیه نافرمانی‌ها و سرکشی‌های معمولی دوران کودکی دارند امّا بسیار شدیدتر و جدی‌تر هستند. بیمارانی که دچار اختلال رفتاری هستند نوعاً نسبت به سلامت و خوشی دیگران بی‌توجهند. حس همدردی در آن‌ها پایین است و غالباً رفتارهای دیگران را برای خود تهدیدآمیز و خصمانه تلقی می‌کنند. در نتیجه، غالباً واکنش پرخاشگرانه‌ای به این تهدیدهای خیالی نشان می‌دهند و رفتارهای خود را این‌گونه توجیه می‌نمایند. 

فهرست مطالب 

1-6تعريف مفهومي اختلالات رفتاری

1-7 تعريف عملياتي اختلالات رفتاری    4

فصل دوم  مبانی نظری    5
2-1-1 اختلالات رفتاری    5
2-1-1-1 علل اختلالات رفتاری    11
2-1-1-1-1  برخی از انواع اختلالات رفتاری    11
2-1-1-1-2 اختلال بیش فعالی ـ نقص توجه    11
2-1-1-2 نشانه های بیش فعالی    12
2-1-1-3   رفتار تخریبی    13
2-1-1-3-1 اختلال سلوک     13
2-2 پیشینه پژوهش    15
2-2-1 پژوهشهای داخلی    15
2-2-2 پژوهش های خارجی    24
2-3 جمع بندی    28
منابع    31
منابع فارسی    31
منابع انگلیسی    40